Hier aan de kust

Misschien ongeloofwaardig als ik zeg dat ik bijna geen tijd heb gehad om een blog te schrijven, maar echt de dagen vliegen voorbij. De ochtend is sowieso vrijwel direct middag, dan lunchtijd, zwemmen of wandelen, evt. nog een boodschap, stokbrood eten, eten maken, Lize douchen en op bed leggen en dan ook nog ergens douchen en afwassen..
"Mensen denken altijd, dat doe ik wel even, niks. Maar dat is toch ook nog een hele kunst", aldus Edwin. 

Wat een bijzonder volk, die fransen. We zitten op een mooie plek aan de kust nog steeds in Chatelalloin-Plage, met hele leuke restaurants, dus we verheugen ons op lekker lunchen (diner vinden we net te laat met Lize). Inwoners van Frankrijk lunchen iedere dag van 12.00-14.00 uur, maar als je om 10.00 uur pas ontbijt is 12.00 uur wat vroeg. 
Dus wij gaan eerst nog even boodschappen doen, hoeven we na de lunch niet meer weg. We lopen even na 14.00 uur richting de boulevard, we zien vrij lege terrassen en vragen of we nog kunnen lunchen. Nee helaas, lunch is tot 14.00 uur. Oh nee toch? Volgende restaurant, idem, die ernaast, idem. Shitzooi! Daar gaat mijn pannetje mosselen.. Dus dan maar terug naar de camping voor een sneetje baquette, BALEN!

We gaan dagelijks in de middag richting het strand met emmer, schepje, gieter en bal en genieten dan van mooi weer, zee en strand. Al zijn we niet van die strandmensen, al dat zand joh, zit echt overal (!), maar Lize vind het geweldig!

Op woensdag hebben we het wel gezien op de camping, maar door de drukte van de feestdagen moeten we momenteel campings reserveren en moeten we nog een dag hier doorbrengen. Voor het eerst deze vakantie is de flexibiliteit er even uit, maar goed uiteindelijk vermaken we ons prima in het zwembad en op het strand. We hoeven morgen niet zo ver te rijden naar de volgende camping en kunnen daar pas vanaf 15.00 uur terecht, dus donderdagmorgen alles afbreken en opruimen is prima. We slapen nog uit tot 8.45 uur en gaan daarna aan de slag. Dat gaat zo voorspoedig dat we na afbreken en ontbijten nog steeds tijd over hebben. We maken de caravan meteen helemaal schoon van binnen en buiten. Dat is het voordeel van een caravan, de slaapkamer, badkamer, keuken en WC zijn zo schoon. Ik vond Tiny houses altijd een idioot concept, waar laat je in vredesnaam al je spullen? Maar ik kom erachter dat je eigenlijk helemaal niet zoveel nodig hebt. En hier heeft alles een vaste plek, dat is ook erg fijn. (Moeten we thuis ook maar eens proberen)
Maar als ik straks weer thuis ben vraag ik me waarschijnlijk af hoe ik dat deed al die weken op die paar vierkante meter en voelt mijn huis als een paleis.

We komen aan op onze nieuwe bestemming. Camping Eleovic in Prefailles. Zoals beloofd in de recensies staat deze camping op een prachtige plek met uitzicht over de Atlantische oceaan. De camping kijkt uit over een rotsachtige kustlijn en heeft ook nog een zwembad, speeltuin en sporttoestellen, voor de liefhebber.
Helaas was de camping al erg volgeboekt toen wij boekten en moeten wij het doen met die ene plek die precies achter een gebouw staat wat het uitzicht blokt. Maar he, het scheelt ook heel veel wind en als we 10 meter lopen zien we alsnog de oceaan. 
We bouwen meteen de voortent op (das serieus wel bikkelen, zowel afbreken als opnieuw opzetten in 1 dag) en gaan daarna op ontdekkingstocht. We lopen de camping af en dalen daarna af naar het eerste strandje wat we tegenkomen. Echt mooi hoor, het is opkomend water en veel rotsen liggen nog watervrij zodat we daar overheen kunnen lopen. Het water komt snel op en uiteindelijk denken we op een steen veilig te zitten, tot er een grote golf komt en ons aardig nat maakt. Het maakt diepe indruk op Lize, want een paar dagen en vele andere strandjes later komen we weer langs die steen en zegt ze: 'deze steen, allemaal water, papa's broek helemaal nat'.

Ik heb al meerdere keren in een blog gezegd dat het een prachtige plek is volgens mij, maar deze staat echt met stip bovenaan! Iedere keer als ik de oceaan zie....PRACHTIG!

Op vrijdag vertrekken we richting Nantes, want we krijgen bezoek. Anja komt een weekend langs en is vanmorgen vroeg in Rotterdam op de trein gestapt. Best wel bizar, als je naar Zwolle gaat moet je 3 keer overstappen, wij zitten op zo'n 9 uur rijden van Nederland en dan hoef je maar 1 keer over te stappen, in Parijs.
We zien de trein het station binnenkomen en staan bij de uitgang om Anja op te vangen. Als de stroom reizigers is opgedroogd is Anja nog nergens te bekennen. Onderweg hebben we uitgebreid contact gehad, dus we weten zeker dat ze in de trein zit, maar er blijkt nog een uitgang te zijn. Na telefonisch contact vinden we elkaar, maar daar ging ons Hello Goodbye momentje..
We rijden met Annies terug naar de camping en na de lunch gaan we eerst de kustlijn verkennen. Nadat we haar tent hebben opgezet duiken we nog even in het zwembad. 

Zaterdag is het markt in de nabij gelegen stad Pornic. Deze markt duurt tot 13.00 uur en natuurlijk moeten we ook nu weer een beetje haasten om dat te redden. Na het parkeren moeten we nog een half uur lopen en uiteindelijk komen we bij een markt met ca. 12 kramen die al half aan het afbreken zijn, haha. Het is wel een echt authentieke franse markt. We kopen kaasjes, kabeljauw, aardbeien en artisjok, die laatste hebben we allemaal nog nooit zelf klaargemaakt, hoort er een beetje bij in Frankrijk. (Jaha net als slakken, maar dat komt ooit ook heus wel). 

Na de boodschappen en lunch gaan Anja, Lize en ik zwemmen en heeft Edwin even een uurtje voor zichzelf (na de afwas;).
's Avonds genieten we van de heerlijke kabeljauw omwikkeld met spaanse ham uit San Sebastian.

Zondagmorgen maken we na het ontbijt een flinke wandeling langs de kustlijn. Het was Edwin al opgevallen dat er aardig wat restanten van Duitse verdedigingswerken te zien is langs de kust, even van dichtbij bekijken. Het blijkt een flinke batterij met artillerie te zijn, als onderdeel van de Atlantikwall. En natuurlijk moeten we dat even zien. Ook staat daar een echte oude 'Semaphore'. Dat is een paal met twee ronddraaiende elementen waarop vroeger boodschappen doorgegeven konden worden. De voorloper van de telegraaf, gewoon analoog met een verrekijker werd het signaal opgepikt en doorgezet naar de volgende paal. Wil je er meer over weten, klik dan even hier. Daarna zitten en spelen we nog even op een strandje in het zand.
De lucht betrekt iets en n.a.v. de weersverwachting gaan we uit van een middag in het overdekte zwembad. Maar de lucht wordt ineens toch weer strakblauw en dat verandert de zaak. Met koelelementen gemaakt van diepgevroren pompoenblokjes vullen we een tas met rosé, bier en lekkere hapjes en samen met de stranduitrusting gaan we snel terug naar het strand waar we nog een fijn uurtje spelen, althans Anja is met Lize taartjes aan het bouwen en schelpen aan het zoeken en Edwin en ik genieten van het moment.
Als Lize op bed ligt maken we voor onszelf mosselen klaar, die waren heerlijk! En leuk dat dat ook gewoon lukt op ons campingstelletje.

Maandag wordt er opnieuw bewolking en kans op een bui opgegeven en vandaag klopt dit helaas ook. We gaan opnieuw naar Pornic voor een korte wandeling en daarna lunchen we bij een Italiaan, aangezien alles vol was en we als de dood waren dat ze weer overal om 14.00 uur de keuken dicht zouden gooien. Maar we hebben heel lekker gegeten. We gingen net voor 15.00 uur weg, als laatste, en de deur ging subiet dicht en op slot achter ons. Die trage Hollanders. 
Einde van de middag breken we de tent van Anja alvast af. Omdat het gaat regenen en Anja geen natte tent mee terug wil nemen slaapt ze vannacht bij ons in de caravan. Daarna kunnen we toch nog even kort naar het strand, tot de eerste druppels vallen en het koud wordt. Snel terug naar de caravan, waar we voor het eerst in lange tijd weer in de caravan eten, vissoep met kabeljauw en mosselen.

Anja vertrekt dinsdagmiddag weer met de trein, maar we vertrekken op tijd zodat we nog even Nantes kunnen bekijken. Als we bij het station hebben geparkeerd en naar buiten lopen komen we in een prachtig park. Echt heel mooi opgezet, met kunstwerken, speeltoestellen, dieren, bordjes bij de bomen en planten welke soort het is, keurig bijgehouden. Veel schoolkinderen met de klas in het park met opdrachten langs de bomen en de vogels. Daarna komen we in de stad zelf, een mooie oude stad met heel veel franse balkonnetjes, waar je helemaal niks mee kunt, maar het ziet er wel leuk uit. We komen langs de kathedraal van Nantes, hier woedde in juli 2020 een grote brand, waardoor ze nog steeds met herstelwerkzaamheden bezig zijn. We halen nog snel een broodje wat we opeten op een bankje en daarna moeten we echt naar het station.

Als we Anja uitgezwaaid hebben gaan we terug naar de camping en moeten we alle drie weer even opnieuw wennen, iedere keer als we nu in de auto stappen zegt Lize: Gaan we Anja ophalen?

Inmiddels zitten we alweer een camping verder, maar dat bewaar ik voor de volgende blog, want anders klopt mijn routekaartje niet meer..

Liefs van ons