Van pinxtos via foie gras naar huîtres et moules

De tijd vliegt, we zijn alweer bijna een week verder na onze laatste blog. 
We zijn geëindigd in San Sebastián. Woensdagochtend worden we wakker en zien we dat nu goed? Dat lijkt wel een streepje blauwe lucht door de luiken. We stappen snel uit bed en jawel, strakblauw en de zon schijnt. We hadden ingezet op bewolking en regen, dus dit is echt een cadeautje. Nadat we zijn aangekleed stort het toch ineens van de regen, maar na die bui durven we het zelfs aan zonder regenjas op pad te gaan. 
We ontbijten op het terras en daarna zetten we het schema van gisteren voort. Wandelen, pinxtos, speeltuin, spelen op het strand, pinxtos, wandelen, speeltuin, etc. Het is echt een heel fijne dag. Aan het eind van de dag zijn we kapotmoe, helemaal niet meer gewend aan zoveel lopen. 
Donderdagmorgen komt de regen met bakken uit de hemel en ziet het er naar uit dat het voorlopig zo blijft. Ik heb gisteren zo’n leuk zaakje gezien met broodjes en lekkers en ga erop uit om ontbijt te halen. Nu ben ik ontzéttend slecht in navigeren en oriënteren, en Edwin is zo goed in routes onthouden dat ik normaal nooit hoef op te letten of na te denken, maar ik had echt echt heel goed opgelet hoe ik moest lopen. Je snapt het al, dat ging natuurlijk mis. Op iedere straathoek dacht ik ineens te weten: oh ja, nee ik moet nu echt hierheen, en dan toch weer niet. Maar hé, ik heb het wel gevonden💪. Eenmaal daar was ik zelfs zo overtuigd dat ik de route terug wél in één keer wist dat ik ook nog 2 koffie meenam. Nou het ging bijna in 1 keer goed terug en de koffie was nog best warm (alleen smerig, het leek wel thee, maar daar kon ik niets aan doen). We hadden bedacht om na het inchecken en spullen in de auto zetten nog van een klein rondje stad en lunch te genieten, maar door het weer besluiten we om meteen terug te gaan naar de Dordogne. Het is ook weer 4 uur terugrijden. Dat gaat zeer voorspoedig en om 15.00 uur zijn we weer op de camping. Daar ruimen we alle tassen weer leeg en het voelt echt een beetje als thuiskomen na een vakantie😂.

We drinken wat in de voortent en ineens zien we een naaktslak door de voortent glibberen. ‘Wat een grappig beestje’ aldus Lize. Ieuuwwww opnieuw blij dat we de cracoles niet hebben gegeten. Edwin heeft hem vakkundig buiten gezet, met een schepje van Lize. 

We eten lekker in het restaurant, reizen blijft toch altijd intensief. En we genieten nog even van de producten uit de streek🦆. Het is druk geworden op de camping en we komen erachter dat de Fransen ook vrij zijn met Hemelvaart en ook massaal een lang weekend weg gaan. Ons plan om hier op zondag te vertrekken is dan niet zo handig, want superdruk op de weg. Dan gaan we zaterdag maar vast. Helaas is de camping die we bedacht hadden volgeboekt, dat zijn we niet gewend van de afgelopen weken. Vrijdag zijn we heel de dag een beetje druk met zoeken naar een camping (naast bezoek aan het zwembad) en twijfel over vertrek zaterdag of maandag. Om 19.00 uur is de kogel door de kerk: camping gevonden en we gaan morgen weg. Na het eten leggen we Lize op bed en breken we de voortent af. 
Alles past weer zo goed in de opbergtassen, dat lukt ons normaal echt nooit. Onze oude tent hebben we een paar keer uitgeleend, altijd met tentdoek en stokken apart in een tas en we kregen hem altijd terug met de tentstokken en tent in 1 tas🤷‍♀️. Zijn wel rete georganiseerde mensen, waar wij alleen met verbazing en lichte jaloezie naar kunnen kijken😳. Dus of wij nu zo goed geworden zijn, of de producent gedacht heeft aan ons en extra grote opbergtassen heeft bijgeleverd houden we in het midden. 

Zaterdagmorgen gaat de wekker al vroeg, maar we snoozen zelfs een paar keer, ruimen de laatste dingen op, doen een rondje camping om gedag te zeggen en rijden alsnog om 9.50 uur van de camping!! Op naar camping Au Port Punay in Chatelloin-plage, net onder La Rochelle aan de westkust van Frankrijk.
Het is vlakbij Fort Boyard, een oud fort in zee bekend van de TV series die er zijn opgenomen. Het fort is gebouwd op een zandbank welke werd aangeduid met “banjaert Hollandis”. Deze zandbank werd Boyard genoemd. We kennen de aanduiding Banjaard ook als zandbank in Nederland, ten noordwesten van Walcheren. Het is gebouwd in 1801 om de stad Rochefort te beschermen, het meest prestigieuze arsenaal van Frankrijk. 

Het is 323 km rijden en ook nu gaat alles voorspoedig. Gelukkig hebben we vooraf gebeld of er nog plek is, want we staan in de file voor de camping om erop te komen. Hij staat ook echt ramvol, dat is even wennen. (Al die Fransen vertrekken grotendeels zondag en dan word het weer rustiger).

We zetten snel de luifel op en gaan de omgeving verkennen. De camping ligt op 150 meter van het strand en heeft allemaal leuke barretjes en restaurants aan de boulevard. Dat ziet er heel gezellig uit! 
Alledrie helemaal dwarsaf liggen we vroeg op bed.

Zondag houden we een rustig daagje met speeltuin, boekje lezen, we doen boodschappen en terwijl Edwin de Formule 1 kijkt gaan Lize en ik naar het zwembad. 

Vandaag heeft Edwin weer een leuk tripje bedacht. We rijden naar Fouras, een van de vele plaatsjes hier met oesterkwekers en garnalenvissers. We hopen te lunchen met oesters en mosselen. We komen langs een heel simpel stalletje met een terras met picknickbanken. De kok heeft even pauze, dus geen mosselen voor nu, maar wel oesters en garnalen! Daar worden we ook blij van. We bestellen een dozijn oesters en een bord grijze garnalen, deze worden geserveerd met brood, zoute roomboter, 🍋 en een glas witte wijn. Wat een feestje weer! Dit zijn echt de lekkerste oesters die ik ooit heb gegeten, ik bestel er nog eens 6, en ook nog eens heel gezond.

“Oesters zijn een 100% natuurlijk product en bevatten een hoog zinkgehalte, magnesium, vitaminen B12, B3 en D. Zink en magnesium spelen een grote rol in onze stofwisseling. Bovendien ondersteunt zink een gezond immuunsysteem, stimuleert wondgenezing, sterke botten, mooi haar en een goed geheugen.”

Botontkalking, fluthaar en een chemobrein✅, dus kom maar door! 
Edwin zijn roots komen via zijn oma gedeeltelijk uit Oostende en in navolging van haar ontpopt hij zich tot een heuse garnalenpellert (andere gedeelte is Rotterdams😉).  Ook die zijn heerlijk! Lize krijgt meteen een lesje pellen en eet er zelfs ook nog 3. 
Genieten tot the max hiero! 

Als we terug zijn op de camping gaan we met emmer, schepje en bal nog even spelen op het strand.

We zijn ruim over de helft van onze vakantie, maar hebben nog steeds 4 weken te gaan😆. Je denkt misschien: is dat zó lang leuk? Nou zeker! Het is iedere keer weer anders, steeds een andere omgeving, nu weer aan de kust. En toch iedere avond in je eigen bed slapen, ook fijn! 

Wij vermaken ons hier nog wel een paar dagen, donderdag gaan we door naar de volgende camping. 

liefs van ons 💋